Vroeger ontstond er altijd een gezellige sfeer rond eind december: het werd Kerstmis en alles werd gezellig. Het werd vroeg donker, maar dat kon geen kwaad. De mensen verlichtten hun huizen met gezellige lichtjes. Iedereen was gelukkig en het was een tijd waar iedereen naar uitkeek.
Tot de dag dat er één of andere gek op het lumineuze idee kwam om een kerstman aan een hangend touw buiten te hangen. Gezellig ... net echt! De mensen konden de kerstman in actie zien. De kinderen vonden het fantastisch om hun kerstidool bezig te zien.
Maar vandaag ... vandaag zie je die hangende rode mannen overal hangen, op de meest onlogische
plaatsen en ontzettend slecht versierd. Het is meer zo van: Hmm, onze buren hebben zo'n ding, dus moeten wij dat ook hebben. Laten we snel een geweldige kerstman kopen en die hier ergens tegen aangooien dat die blijft hangen. En laten we er dan een nóg gezelligere plastieken buis vol licht naast gooien zodat iedereen onze kerstman ziet...
Toen ik van mijn appartement naar de Linde reed (dat is misschien 750 meter), ben ik er misschien wel 7 tegengekomen. Dat is één kerstman om de 100 meter! En de (licht)versiering rond dat rode ding is over het algemeen ook niet om over te spreken. Daarom heb ik besloten om dit jaar een verkiezing te organiseren. Ik ga één avond in Meise rondgaan en foto's nemen van 'versierde' huizen. We plaatsten al die foto's online en er kan gestemd worden op de lelijkste versiering van het jaar. Mensen die mee willen gaan op 'jacht' zijn uiteraard welkom :-)
Maar voorkomen is nog altijd beter dan genezen! Daarom: als je zelf kerstversiering ophangt, zorg dan dat je er tijd in steekt en koop mooi materiaal. Het kost misschien wat meer geld, maar je verdient er het respect mee van jan en alleman :-) En als je zus, pa, ma, broer, opa, nonkel, hond, ... met zo'n rode kerstman komt opdagen ... ontvoer de brave man zodat die er niet de hele maand moet blijven hangen en zodat de buren niet moeten kijken naar nóg een andere rode kerstman in de straat.
Voor de die-hards: je kan altijd bij de mensen gaan aanbellen en vragen om hun rood geval weg te halen. Maar daar sta ik niet achter. Een goede maat vertelt mij immers voortdurend: "les goûts et les couleurs, ça ne se discute pas". Et ... il a raison!