Hij was ontzettend talentvol, boordevol energie, bleef altijd bescheiden, een zachte persoon, vol levenswijsheid. Ik heb hem en Sam nog de dag voor hun vertrek gezien bij de ouders van Koen. Gebabbeld en gelachen, herinneringen boven gehaald. Ongeloof sloeg toe, wanneer ik gisterenavond van Kris een telefoontje kreeg dat Joris in omgekomen bij de beklimming van Mount McKinley in Alaska.
Het was Joris die mij eind februari sprak over wat
mijn plannen waren voor 2010. Ik was toen bijna uitsluitend met het werk bezig en had geen flauw idee. Het is Joris die mij heeft doen beseffen dat je zaken moet hebben om naar uit te kijken. Een eenvoudige wijsheid, die ik op dat moment helemaal kwijt was. Ik ben hem daar nog altijd dankbaar voor en heb het - gelukkig - nog tegen hem kunnen vertellen, net voor zijn vertrek naar Alaska.
In de eerste plaats wens ik veel sterkte aan Griet - de vriendin van Joris - en de hele familie. Ook Sanne, Yannick en alle andere Mount Coachers die opnieuw een echte vriend moeten verliezen. En eveneens de ouders van Koen, An en Hans die maar al te goed beseffen waar de familie weer door moet gaan.
Maar op dit moment misschien nog het meeste met Sam, de klimgenoot van Joris die nog in Alaska vast zit, samen met Joris. Hij heeft gelukkig niets voor, maar heeft alles meegemaakt en zit voorlopig nog vast in de sneeuw. Wachtend op beter weer. Sam, hou je sterk en kom snel terug naar België!
En Joris, bedankt voor wie je was en wat je hebt betekent voor zoveel mensen!
